Stowarzyszenie Rodzina Niepokalanego Serca i św. Franciszka
Treści na tej stronie są własnością Stowarzyszenie Rodzina Niepokalanego Serca i św. Franciszka. Nie mogą być kopiowane, powielane, publikowane ani rozpowszechniane, ponieważ należą do stowarzyszenia, chyba że po uzyskaniu pisemnej zgody na ich wykorzystanie. Kopiowanie i powielanie treści w jakikolwiek sposób lub w jakiejkolwiek formie jest zabronione.
Ustawa 248/00 i zmiana ustawy 633/41.
Copyright © 2023 www.incordematris.it by Associazione Casa Mariana Editrice. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Via dell’Immacolata, 6
83040 Frigento (AV)
Włochy
SERVICE DETAILS
Lorem ipsum dolor sit
Życie ubóstwa
„Nie mając nic na własność” (reg. I) ani prywatnie, ani wspólnie; ani afektywnie, ani efektywnie; ani wewnętrznie, ani zewnętrznie.
„Szczyt najwyższego ubóstwa” jest najbardziej specyficzną i żywotną cechą franciszkańskiego życia zakonnego. Św. Franciszek z Asyżu jest Biedaczyną par excellence. A my, Jego córki, na Jego wzór, musimy być kwalifikowanymi świadkami ubóstwa Jezusa i Jego Matki.
«Jaka cnota — pyta Ojciec Święty Paweł VI — musi przede wszystkim wyróżniać wasze życie zakonne? Każdy, kto zna franciszkanów, odpowiada: ubóstwo, to ubóstwo, które przemienia się w miłość, które chce naśladować i kochać Ubogiego Chrystusa i które uważa Boga za jedyne prawdziwe bogactwo duszy zakonnej”.
A nieco dalej, w ramach trwającej odnowy, sam Ojciec Święty zaleca odwoływanie się „do autentycznej tradycji franciszkańskiej w jej pełnej miłości i odważnej tendencji do dosłownego zachowywania słowa Ewangelii” oraz bycie „ubogim zarówno w duchu wyrzeczenia” a w rzeczywistości wieść życie pełne niedostatku i cierpienia.
W ten sposób moglibyśmy podsumować nasze życie w ubóstwie w kilku słowach:
żyć jak prawdziwi ubodzy, zadowalając się tym co jest naprawdę niezbędnę do utrzymania i pracy.
Ewangeliczne ubóstwo duchowe musi być przeżywane przez siostry w jego widocznej formie (w celach, w wyposażeniu, w ubiorze, w narzędziach pracy). Musi być przeżywany w ekonomicznej niepewności, z wyłączeniem wszelkich stałych dochodów i tego, co jest tylko luksusem. Życie w ubóstwie musi być ożywiane bezgraniczną ufnością w Opatrzność Bożą i w matczyną pomoc Maryi, która nigdy nie zawodzi.